In het centrum van Brussel staat het modernistische driehoekige bankgebouw ‘De Ligne’ naar ontwerp van Marcel Lambrichs uit 1973. Het gebouw is onderdeel van een ketting aan gebouwen rondom ‘het litteken van Brussel’, ook wel de breuklijn genoemd. Deze zone is ontstaan door de aanleg van de noord-zuid lijn in de jaren ’60, waarbij de sloop van grote delen van de stad nodig was. Deze architectuur gaat slechts beperkt de dialoog aan met het historische stedelijk weefsel van de stad, waardoor deze zone weinig waardering geniet en al jaren onderhevig is aan grote veranderingen. Deze trend maakt haar gevoelig voor sloop en nieuwbouw. Ons voorstel reageert daarop, door de focus te leggen op recuperatie van de architectuur en het creëren van een duurzaam gebouw.
Het voorstel voor het nieuwe politiecentrum gaat de confrontatie tussen de historische en de hedendaagse architectuur niet uit de weg. De spiegelde vliesgevel en de historiserende façade richting de kathedraal maken plaats voor een nieuwe dynamische schil met een heldere, eigen expressie. Het volume vormt een eenheid en complementeert de omliggende gebouwen door de vergelijkbaarheid in kleur en materiaalgebruik. De zig-zag beweging van de afwisselde open en gesloten delen creëren enerzijds een ruimtelijke blik vanuit de binnenruimtes richting de aanliggende straten, anderzijds wordt directe inkijk vanaf straatniveau geminimaliseerd terwijl de uitstraling van het gebouw transparant blijft.
Het ontwerp legt duidelijk de focus op recuperatie van de architectuur en het creëren van een duurzaam gebouw dat ook ná haar functie als politiecentrum, haar positie in de stad zal behouden en mogelijkheden biedt voor nieuwe invullingen in de toekomst.
Circulariteit is een groot onderdeel van het voorstel: wat behouden kan worden, wordt gehandhaafd, wat hergebruikt kan worden, krijgt een tweede leven en wat toegevoegd zal worden, is met zorg uitgekozen. De afwerking van de oorspronkelijke entree blijft zo veel mogelijk behouden. De kernen in de hoeken het gebouw en het auditorium worden hersteld. De beperkte vrije hoogte per verdieping is de grootste uitdaging bij de transformatie. Door elke twee verdiepingen, tussen de kernen, één vloerveld te verwijderen, ontstaan de mooie dubbelhoge ruimtes. Het introduceren van loopbruggen waarborgt de gewenste routing. Het resultaat is een duurzaam gebouw dat klaar is voor de toekomst.